Myśli Nieuczesane

dotarłem do tej książki przez pomyłkę. tak, to nie żart. zgubiłem gdzieś swoją kopię “thinking fast and slow” (a może komuś pożyczyłem i zapomniałem? zdarza się) i po paru miesiącach ciągłego zapominania (żeby sobie dokupić), w końcu przeklikałem się przez interfejs jednego z popularnych sklepów internetowych. tą książkę dostałem jako propozycję “którą inni kupowali” i byłem przekonany, że to inna książka - kolejna Grega McKeowna po jego doskonałej “essentialism”. już po zamówieniu książek coś mnie tknęło - po wrzuceniu do google’a i znalezieniu tego nagrania wszystko było jasne - to nie to, ale i tak czekam na możliwość przeczytania!...

jeden z moich znajomych zauważył bardzo celnie, że mam często ‘krótki lont’. nie mogę się nie zgodzić - czasami tak po prostu jest. zrozumienie i opanowanie tego to katorżnicza praca, która w dodatku wymaga codziennego szlifowania umiejętności. każdy kto próbował - wie. na wielu poziomach ten temat dotyka zagadnień dominujących dzisiejsze tzw. szkoły biznesu - jak zbudować zespół, jak jego członkowie powinni wzajemnie się uzupełniać, motywować i jednocześnie - zachęcać do wartościowej pracy....

pewnego dnia w ramach dystansu do siebie i całego świata wrzuciłem na Facebook ten wpis - pochodzący oryginalnie z portalu poświęconego modzie: to co mnie zaskoczyło w ciągu dnia, to ponad 100 różnego rodzaju reakcji (bo teraz każdy ma szansę przylepić do wpisu reakcję a nie ’lajka’; w końcu ’lubię to’ nie zawsze da się zastosować z przekonaniem do informacji o np. kolejnym ataku terrorystycznym czy świeżaku…). nie wiem czy zdarzyło mi się kiedykolwiek na FB dotrzeć do takiej popularności posta, ale to po raz kolejny sprowokowało mnie do przemyślenia tego, gdzie jako ludzkość jesteśmy....

zawodzimy na każdym kroku. zwodzimy raczkujące silniki sztucznej inteligencji. dowody matematyczne zajmują po 3-4 lata do sprawdzenia przez asystentów. ostatnie ciekawe dowody zajmują po 300-400 stron ciężkiego matematycznie materiału. zaczynamy zatem używać komputerów, choć one również mają niewygodny dla nas ludzi efekt uboczny - generują jeszcze więcej danych niż dowód, który sprawdzają. to na pewno da się jakoś uprościć, zoptymalizować i doprowadzić do krótszych “danych wyjściowych” takiego dowodu. ale… ale wczoraj znalazłem informację, wg....

ciężko jest wrócić ’na stare śmieci’ z tak ogromnym backlogiem rzeczy zaszłych, niezapisanych dobrze… pozostawionych gdzieś na uboczu. spróbujmy to w końcu wyrzucić i mieć za sobą. po pierwsze, jak widać, zmigrowałem na koniec roku blog z WordPressa na Ghosta (ale nie chodzi o spór ‘forma vs treść’). nie robi to może wielkiej różnicy (poza tym, że nie miałem od tego czasu momentu, żeby zmigrować stare wpisy - ale zrobię to....

ta dyskusja toczy się od dłuższego czasu. kto zapłaci za dziury w sofcie? do tej pory z reguły mówiło się trudno i żyło się dalej, zwykle żądając dodatkowych pieniędzy, żeby problemy spowodowane przez wadliwe oprogramowanie dodatkowo załatać. powoli oprogramowanie zaczyna jeździć samochodami. samo. i trzeba zacząć rozwiązywać trudne problemy. na razie liczba opcji jest prosta do wyobrażenia. a co będzie za 10 lat?

bardzo typowy sposób myślenia prezentują nasi urzędnicy - czym więcej fotoradarów tym więcej kasy można zarobić. nie ma dowodów na to, że fotoradary zwiększają bezpieczeństwo, wręcz przeciwnie - gwałtowne manewry na drodze (bo w ostatniej chwili jakiś amator dużej szybkości dostrzega słupek z potencjalnie włączonym aparatem) powodują ciągle nowe wypadki. co ciekawe jednak, znalazłem ten sam styl myślenia ograniczonej nieco wyobraźni w artykule podlinkowanym w innym kontekście na fejsbuku - o ‘strasznym’ tunelu Wisłostrady....

znalazłem po Farnam Street, kolejny ciekawy blog - Marka Mansona. znalazłem dzięki artykułowi The Subtle Art of Not Giving a Fuck. ale po przejrzeniu tego, zrozumiałem, jak zadziwiająco dużo punktów faktycznie dałbym sobie jako poradę te 7 lat temu. warto czytać. i myśleć.